สาละวินไม่มีวันลาก่อน

สวัสดีครับ

บทความสาละวินไม่มีวันลาก่อน ผมเขียนขึ้นเมื่อครั้งที่ได้ไปเยือนแม่น้ำสาละวินกับคณะสำรวจปลาของคุณกิตติพงศ์ จารุธานินทร์ เมื่อปีพ.ศ. 2554 จริงๆแล้วมีสองตอน แต่ตอนแรกไม่เกี่ยวกับตัวแม่น้ำสาละวินมากนัก จึงไม่ได้นำมาลง

อาจจะยาวสักหน่อย แต่คิดว่าคงเขียนไม่น่าเบื่อจนเกินไปนัก อยากให้ทุกคนได้เห็นวิวทิวทัศน์ที่สวยงามของสาละวิน เห็นปลาที่อยู่ในแม่น้ำ เห็นวิถีชีวิตของชาวบ้านที่ผมได้ไปสัมผัสมาแม้เพียงแค่สองวันหนึ่งคืน ก็ประทับใจไม่มีวันลืม ทั้งหมดนี้กำลังจะหมดไปกับการสร้างเขื่อนฮัจจี ซึ่งถึงแม้ตัวเขื่อนจะอยู่ในประเทศพม่า แต่ระดับน้ำจะหนุนขึ้นมากระทบแม่น้ำและหมู่บ้านในประเทศไทยด้วย

บทความนี้ตีพิมพ์ในนิตยสาร FishMax ซึ่งผมเขียนบทความการท่องเที่ยวสำรวจปลาของผมลงให้มาหลายปีแล้ว และยังเขียนให้อยู่อย่างต่อเนื่องในปัจจุบัน

ขอขอบคุณ ที่อนุญาตให้นำมาเผยแพร่ครับ

สาละวินเป็นแม่น้ำใหญ่สายสุดท้ายของตะวันออกไกล ที่ยังไหลอย่างเป็นธรรมชาติ ยังไม่มีเขื่อนใดๆมาขวางกั้น ตั้งแต่ตีนเขาหิมาลัยจนถึงทะเลอันดามัน ผมอยากให้เธอเป็นแบบนั้นตลอดไป

ดร.นณณ์ ผาณิตวงศ์
2 ตุลาคม 2556