ความคิดเห็นที่: 16
ทุกย่างก้าวของชีวิตล้วนอันตราย เพียงเราจะรู้สึกว่าอันตรายหรือไม่นั้นอยู่ที่พื้นฐานความคิด และการกระทำของตนทั้งสิ้น ผมมักตอบคนที่ถามผมว่ามันไม่เพิ่มความเสี่ยงเกินไปหรือว่า..ทุกขณะชิวิตของเรามีโอกาสรอดกับตาย (ทั้งนี้รวมเจ็บด้ยย) 50:50 เสมอ เพราะมันมีสอง event คือ พลาด กับ ไม่พลาด หากผมไม่ได้คลุกคลีกับงูพิษอันตราย ผมก็อาจเดินไปให้รถชนแทนก็ได้ เป็นต้น แล้วการอยู่กับสิ่งอันตราย สิ่งที่เกิดโดยอัตโนมัติคือเราจะระวังตัวมากขึ้น ในขณะที่คนไม่ได้คลุคลี ตราบที่ยังไม่เห็นงูก็จะคิดว่าปลอดภัยจนปล่อยตัวในระดับประมาท พองูเข้ามา( และยังไม่เห็น)ก็ยังคงประมาทในการทำอะไรก็ตาม เช่น เดินในบ้านแล้วไม่ดูทางให้ดี ก็อาจพลาดไปเหยียบงูที่อันตรายตัวนั้นก็ได้ ขอยืนยันว่าไม่ใช่ความคิดเข้าข้างตัวเอง แต่มันเป็นความจริง
คนที่รักเรามักจะห่วงเราเสมอ ห่วงเพราะรักนั่นแหละ แต่ผมจะขอเสมอว่าห่วงได้ แต่อย่ากังวล เพราะความกังวลจะมีพลังมากมายที่จะมารบกวนสมาธิในขณะที่เรากำลังต้องเผชิญความเสี่ยงที่ ถ้าพลาดแล้วเกิดผลกระทบร้ายแรง แต่ความเป็นห่วงจะเป็นส่วนที่เสริมกำลังใจให้มากกว่าการมาคอยเชียร์ซะอีก เพราะการเชียร์ในภาวะเสี่ยงจะสร้างความฮึกเหิมเกินควรจนกลายเป็นประมาทได้โดยอัตโนมัติ
แม้เราอาจได้ทำในสิ่งที่รักไม่เต็มที่ทั้งๆ ที่ควรจะเป็นโอกาส แต่..ก็เป็นการดีไม่ใช่หรือที่เราได้ไปกับคนที่เรารัก
ลป. ฝากหวัดดีปีใหม่ถึงคนที่ทั่นรักด้วยขอรับ
กลป. #0 Gehyra fehlmanni, #1 Cryptelytrops venutus, gravid female, #9 Cyrtodactylus pulchellus
knotsnake
[ 06 ม.ค. 2553 09:47:13 ]