ข่าว : "ตัวเงินตัวทอง" สปีชีส์ใหม่กินผลไม้ โผล่ให้เห็นในฟิลิปปินส์

นักชีววิทยาตื่นเต้น หลังพบตัวเงินตัวทองสปีชีส์ใหม่ในฟิลิปปินส์ แต่เจ้าตัวนี้กินผลไม้ ไม่กินเนื้อสัตว์ นักวิจัยระบุเป็นสัตว์สำคัญเทียบชั้น "ลิงคีปันจิ" ในแอฟริกา และ "กวางเสาลา" ในลาว บ่งชี้แดนกาตาล็อกยังเป็นดินแดน "ฮอตสปอต" ด้านความหลากหลายทางชีวภาพ แต่สถานการณ์น่าเป็นห่วงเพราะป่าไม้ยังถูกทำลายลงเรื่อยๆ
       
       "มันอาศัยอยู่บนต้นไม้ แน่นอนว่ามันไม่ได้มีน้ำหนักมากเท่าเจ้ามังกรโคโมโด ที่ทั้งตัวใหญ่ และยังกินเนื้อสดๆ  ทีละมากๆ  แต่เจ้าตัวนี้มันกินผลไม้  และ เป็นเพียง 1 ใน 3 ชนิด ของสัตว์เลื้อยคลานพวกจิ้งจกตุ๊กแกที่กินผลไม้เป็นอาหาร" เรฟ บราวน์  (Rafe Brown)  นักชีววิทยาผู้เชี่ยวชาญด้านสัตว์เลื้อยคลาน มหาวิทยาลัยแคนซัส  (University of Kansas)  สหรัฐฯ  ซึ่งร่วมทีมวิจัย บรรยายลักษณะของสัตว์เลื้อยคลานสปีชีส์ใหม่ในสกุล "วารานัส"  (Varanus)  สกุลเดียวกับตะกวด ตัวเงินตัวทอง  และมังกรโคโมโด ขณะให้สัมภาษณ์สื่อมวลชนของรอยเตอร์ผ่านทางโทรศัพท์ โดยนักวิทยาศาสตร์ให้ ชื่อสปีชีส์ใหม่ว่า วารานัส บิตาตาวา  (Varanus bitatawa)



วารานัส บิตาตาวา  (Varanus bitatawa)  สัตว์เลื้อยคลานจำพวกเดียวกับตัวเงินตัวทอง และมังกรโคโมโด  ซึ่งเป็นสปีชีส์ใหม่ที่นักวิทยาศาสตร์พบทางตอนเหนือของเกาะลูซอน ประเทศฟิลิปปินส์ เมื่อกลางปีที่แล้ว ภาพนี้ถ่ายเมื่อวันที่ 30 ก.ค. 2552  (ภาพโดย AFP / ROYAL SOCIETY / JOSEPH BROWN)


วารานัส บิตาตาวา มีขนาดความยาวตั้งแต่หัวจรดหางประมาณ 2 เมตร มีน้ำหนักราว 10 กิโลกรัม ลำตัวมีเกล็ดสีดำเหลือบน้ำเงิน ลายพร้อยด้วยจุดสีเขียวเหลืองซีด มีสีสว่างบริเวณหน้าอก ส่วนหางเป็นลายสลับสีดำ และเขียว  และเป็นสัตว์เลื้อยคลานขนาดใหญ่ที่กินผลไม้เป็นอาหาร โดยเฉพาะผลของพืชจำพวกเตยหรือปะหนัน  (pandanus tree)
       
       ทีมนักวิทยาศาสตร์พบสัตว์ดังกล่าวอาศัยอยู่ในบริเวณหุบลำธาร ทางตอนเหนือของเกาะลูซอน  (Luson)  ประเทศฟิลิปปินส์ เมื่อประมาณกลางปี 2552 หลังลงพื้นที่สำรวจหาสัตว์เลื้อคลานดังกล่าวตามคำเล่าลือ  และจากภาพถ่ายตัวที่ถูกชาวบ้านล่าไปเป็นอาหารเมื่อปี 2544 โดยเริ่มต้นการสำรวจในเดือน ก.ค. 52  และใช้เวลาประมาณ 2 เดือน ก่อนที่คณะสำรวจจะยุติการค้นหาเนื่องจากเงินทุน และอาหารเริ่มร่อยหรอ ทีมสำรวจก็พบอีกจนได้ โดยพบมันติดอยู่ในกับดักของชาวบ้าน จึงช่วยชีวิตไว้ และเก็บตัวอย่างดีเอ็นเอไปตรวจวิเคราะห์
       
       บราวน์ ให้ข้อมูลว่าการค้นพบสัตว์มีกระดูกสันหลังสปีชีส์ใหม่นั้นเป็นสิ่งที่เกิด ขึ้นได้ยากมาก  และเจ้าตัวนี้มีนิสัยไม่เชื่อง และสามารถซ่อนตัวจากมนุษย์  ซึ่งเป็นผู้ล่าลำดับแรกของพวกมัน จึงอธิบายได้ว่าทำไมมันถึงไม่ถูกพบโดยนักวิทยาศาสตร์มาเป็นเวลานานนับร้อยปี หรืออีกเหตุผลหนึ่งคือพวกมันอาจไม่เคยออกจากป่ามาเดินบนพื้นที่โล่งเลยก็ เป็นได้
       
       จากการวิเคราะห์ตัวอย่างดีเอ็นเอของ วารานัส บิตาตาวา พบว่าแตกต่างไปจากตะกวดสีเทา  (Gray's monitor lizard)   ซึ่งอยู่ในสปีชีส์ วา รานัส โอลิวาเซียส  (Varanus olivaceus)   และเป็นญาติใกล้ชิดกันมากที่สุด  และเป็นสัตว์เลี้อยคลานกินผลไม้เช่นเดียวกัน โดยอาศัยอยู่ทางตอนใต้ของเกาะลูซอน  ซึ่งการค้นพบ และการวิจัยนี้มีนักวิทยาศาสตร์ฟิลิปปินส์ และเนเธอแลนด์ร่วม ด้วย  และผลงานวิจัยได้รับการตีพิมพ์ในวารสารไบโอโลจี เลตเตอร์  (Biology Letters)  ของราชบัณฑิตยสภาแห่งสหราชอาณาจักร  (Royal Society)



วารานัส บิตาตาวา  (Varanus bitatawa)  สัตว์เลื้อยคลานสปีชีส์ใหม่ ตัวใหญ่แต่ไม่กินเนื้อสัตว์ แต่กลับถูกล่าเป็นอาหารโดยมนุษย์  (ภาพโดย AFP / ROYAL SOCIETY / JOSEPH BROWN)

นอกจากนั้น เอเอฟพีให้ข้อมูลเพิ่มเติมว่าจากการศึกษาลักษณะทางกายภาพของ วา รานัส บิตาตาวา ตัวที่นักวิทยาศาสตร์ได้ช่วยชีวิตไว้นั้น  ซึ่งเป็นตัวผู้ พบว่ามีอวัยวะสืบพันธุ์ถึง 1 คู่ หรือเรียกว่า เฮมิเพนิส  (hemipenes)   ซึ่งลักษณะแบบนี้พบได้ในงู และสัตว์เลื้อยคลานบางชนิด
       
       "พวกมันยังมีอะไรที่เป็นความลับอยู่อีกมาก ฉันคิดว่าการที่ มนุษย์ล่าพวกมันมาหลายศตวรรษ ทำให้ประชากรพวกมันที่ยังหลงเหลืออยู่ไม่เชื่องอย่างมาก  และคอยระแวดระวังภัยอยู่ตลอดเวลา ทำให้พวกเราก็ไม่เคยพบเห็นมันเลย แต่พวกมันเห็น และได้ยินเสียงของพราก่อนที่เราจะได้เห็นมัน  และมันก็หนีขึ้นไปบนต้นไม้ก่อนที่เราจะเข้าไปถึงพื้นดินบริเวณที่มันเคย อยู่" บราวน์ กล่าว
       
       ทั้งนี้ จากคำบอกเล่าของชาวบ้านที่อาศัยอยู่ในบริเวณดัง กล่าวที่บอกว่าเนื้อของเจ้าตัวนี้มีรสชาติอร่อยกว่าสัตว์เลื้อยคลานอื่นๆ  ในตระกูลเดียวกัน  และนี่อาจเป็นสาเหตุที่ทำให้พวกมันมีจำนวนหลงเหลืออยู่ไม่มาก แม้ นักวิทยาศาสตร์ยังไม่ทราบจำนวนที่มีในธรรมชาติแน่ชัด แต่เชื่อว่าอยู่ในสถานะที่ใกล้สูญพันธุ์อย่างยิ่ง
       
       นักวิทยาศาสตร์เปรียบเทียบการค้นพบ วารานัส บิตาตาวา ว่ามีความสำคัญไม่ยิ่งหย่อนไปกว่าการค้นพบลิงคีปันจิ  (Kipunji monkey)  ในป่าของแทนซาเนีย หรือการพบกวางเสาลา  (Saola)  ที่พบเฉพาะในลาว และเวียดนามเท่านั้น  ซึ่งบ่งชี้ว่าฟิลิปปินส์ยังมีความหลากหลายทางชีวภาพที่อุดมสมบูรณ์มากแห่ง หนึ่งในโลก หรือเป็นบริเวณ "ฮอตสปอต"  (hotspot)  ด้านความหลากหลายทางชีวภาพ  และยังเป็นสัญญาณให้รัฐบาลฟิลิปปินส์ต้องเร่งอนุรักษ์พื้นที่ป่าทางเหนือของ เกาะลูซอนที่กำลังลดน้อยลงอย่างรวดเร็วจากการตัดไม้ทำลายป่า และการขยายตัว ของประชากร


โดย ASTVผู้จัดการออนไลน์    8 เมษายน 2553 01:51 น.
http://www.manager.co.th/Science/ViewNews.aspx?NewsID=9530000048631

นกกินเปี้ยว  [ 08 เม.ย. 2553 10:56:44 ]