นิราศคลองโคลน

 เรื่อง/ภาพ: นณณ์ ผาณิตวงศ์

         โอ้จำจากจรลาแก้วตาพี่                  มาวันนี้จะโดดงานเที่ยวซะหน่อย    สมุทรสงครามใกล้นิดเดียวเรื่องเล็กน้อย       เที่ยงก็ค่อยแว่บออกมาล๊าลาลา  เรื่องของเรื่อง คือได้ข่าวว่าย่านนี้                ชื่อเสียงดีคลองโคลนตะโกนก้อง  มีปลากัดสีเขียวหน้าตาพ้อง                      กับปลาของที่พบแถวมหาชัย

        ออกบ่ายหน้าสู่สะพานพระรามเก้า       ไปกันเราแค่สองคนพี่กะโอ๋       ฉุกละหุกเพิ่งคิดได้เมื่อตอนโพล้                  วันนี้โอ้วว่างนี่หว่าด่าดี๊ดา         รถไม่ติดเท่าไหร่นะเที่ยงนี้                          ขับดีดีแป๊ปเดียวเดี๋ยวก็ถึง         ขับมาได้แค่ประมาณบ่ายโมงครึ่ง                 พี่ก็ถึงสะพานข้ามน้ำแม่กลอง  อันพี่นั้นเดาไว้ว่าปลากัดเขียว                      คงไม่เซี้ยวว่ายข้ามธารากว้าง เพราะปลากัดตัวน้อยนิดทั้งสรรพางค์            มิหาญกร่างแหวกว่ายเจ้าแม่กลอง

        ลงสะพานละลานตาขนมจาก              คิดจะซื้อกลับไปฝากดวงสมร จอดรถได้ก็บอกป้าเอาร้อนร้อน                  เดี๋ยวเจ้างอนไปบอกป๋าว่าโดดงานขับอีกหน่อยก็ถึงปั๊มปตท.                          พี่หมีล่อไว้ว่าก๊วยเตี๋ยวอร่อย     แต่วันนี้เรานั้นเวลาน้อย                          คงต้องปล่อยลูกชิ้นปลาให้ลอยนวล

       เลี้ยวซ้ายแว่บเข้าไปที่ซอยถัด             ดูถนัดนากุ้งทั้งคุ้งกว้าง              มีคูน้ำเล็กเล็กเรียบริมทาง                         มองช่างน่าสนใจใคร่จับปลา  พลางจอดรถเรียบเข้าขอบถนน                  สารวนเปลี่ยนกางเกงเป็นขาสั้นเชิ๊ตก็เปลี่ยนเป็นเสื้อยืดโดยเร็วพลัน            รองเท้านั้นล่ออีแตะแฉะไม่กลัว  พืชริมน้ำล้วนมี แต่พืชชายฝั่ง                     มีกระทั่งตะบองเพชรน่าฉงน    ส่วนปลานั้นหัวตะกั่วอยู่ปะปน                     ฝูงมากล้นหางสีแสดแถบขอบดำทั้งยังจับได้เจ้าปลาหางนกยูง                     มีเป็นฝูงน้อยใหญ่ตัวใสใส       ช่างทนเค็มทนน้ำเสียที่จัญไร                     ไปที่ไหนก็มีเจ้ามาครอบครอง  ลองชิมน้ำได้ว่ารสชาติเค็ม                        ppm.เท่าไหร่ไม่ได้วัด         สงสัยว่าเค็มไปสำหรับปลากัด                     ยังฮึดฮัดมาตั้งไกลต้องเจอตัว

        ถึงหนองน้ำเล็กเล็กริมถนน                 เราสองคนกุลีกุจอคว้าสวิง ประสบการณ์ไล่จับปลาเป็นอาจิณ                Imagineเห็นปลากัดถนัดตา หนองน้ำตื้น และมากด้วยต้นผักบุ้ง                หญ้ารกรุงรังพอดีมีช่องรอด     กอกกกั้นกอดเกยกางตลอด                      นี่หล่ะยอดหมายปลากัดชัดชัดเลยจับตั้งนานก็ได้ แต่ปลาหัวกั่ว                        แถมยังมัวกลัวลูกอ๊อดขยะแขยงจ้วงลงไปลุยโคลนด้วยน้ำแรง                      ยังแสลงต้องกินแห้วชุบน้ำเค็ม

         ถึงวัดเขายี่สารเป็นเนินกว้าง               ถึงแม้ร่างเปื้อนโคลนยังคึกคัก  แต่กระหายหิวน้ำเป็นยิ่งนัก                          จึงจอดพักซื้อชาเย็นรถเข็นลุงพลางเดินถามชาวบ้านถึงกัดเขียว                 แปลกจริงเชียวไม่มีใครเคยเห็นบอกว่าน้ำแถวนี้นี่เป็นน้ำเค็ม                        ไม่เคยเห็นไม่มีหรอกบอกเอาบุญ

         มาถึงวังมัจฉาปลาน้ำเค็ม                กระบอกเล็มเลาะตะไคร่ใกล้ใกล้ฝั่งกดทะเลเยอะแยะยืนจังงัง                            ว่ายประดังกันเข้ามาช่างน่าดู  กดทะเลตัวสั้นสั้นกระโดงยาว                       ดูไปราวกับเทพาน่าสงสัย     ครีบไขมันจุดดำขาวทุกตัวไป                       น้ำใสใสเห็นตัวเผือกว่ายปะปนอีกปลาเข็มตัวใหญ่ไม่ทราบนาม                    ดูงดงามเสน่นิ่งสงบนักแถมตะกรับเสือดาวให้คึกคัก                         ว่ายกันคลึกคลักคลองที่มองไป

         ซื้ออาหารร้านของวัดถุงละห้า              โยนให้ปลาแย่งกันกินสนุกสนานเด็กผู้ใหญ่ร่วมกันให้หน้าชื่นบาน                     ร่วมกันสานสายใยในครอบครัวพ่ออุ้มลูกดูปลาช่างน่ารัก                              แม่คึกคักโยนอาหารกับลูกสาวเด็กชาวบ้านวิ่งเล่นกันเกรียวกราว                    ผู้ใหญ่เล่านอนหลับนอนรับลมให้อิจฉาชีวิตของชาวบ้าน                             ดูสำราญไร้ทุกข์สนุกสนานนอนหลับร่มลมเย็นริมสายธาร                        ที่อยู่บ้านก็ตั้งวงก๊งสุรา

         เห็นศาลาเชิงเขาเข้าไปทัก                    ลุงปักหลักนอนเล่นกันเป็นหมู่สวัสดีครับคุณลุงผมใคร่รู้                               ปลากัดอยู่อาศัย ณ หนใด   ลุงทำหน้างงงงมาไม้ไหน                               เด็กอะไรจู่จู่โผล่มาถามหาแถวนี้เราไม่มีปลากัดหรอกนา                         เจ้าต้องหาในแหล่งที่น้ำไม่เค็ม

         เดินคอตกจากมาน้ำตาเล็ด                    แล้วจะเฮ็ดจั๊งได๊หล่ะทีนี้       พี่ที่บ้านแพ้วดันบอกเราว่ามี                             คนที่นี่ยืนยันมันเค็มไป      จำจะต้องไปถามให้ทราบแน่                            ว่าที่แท้แหล่งนั่นอยู่ตรงไหน ต้องย้อนกลับไปบ้านแพ้วอีกตั้งไกล                   แต่ยังไงมาแล้วแห้วไม่ยอมครึ่งชั่วโมงย้อนมาที่บ้านแพ้ว                     ปลูกเป็นแถวสวนมะพร้าวราวสมุย แถมยังขายวุ้นมะพร้าวเราต้องลุย                     ขับดุ๊ยดุ่ยคุยไปกินวุ้นพลาง     มาถึงร้านขายสวิงริมถนน                               มีปะปนไม้ไผ่ไม้ฉ่ำฉา            พี่เจ้าของร้านนี้ที่บอกมา                                ให้ไปหาปลากัดที่คลองโคลน

          พี่ผู้ชายเค้าไม่อยู่นะน้องจ๊า                   พี่จะหาเบอร์โทรศัพท์ให้    น้องลองถามเค้าเองไปยังไง                           ไปที่ไหนพี่ไม่รู้อย่าดูแคลน

         เจ้าเลี้ยวขวาก่อนถึงวัดคลองโคลน แล้วกระโจนข้ามสะพานเป็นคอนกรีตขับตรงไปบนถนนอีกสักฮี๊ด                             แล้วจะมีคูกีดขวางอยู่ริมทางตัวเรานั้นเห็นเด็กจับอยู่แถวนั้น                         ค่อนข้างมั่นใจว่าเป็นปลากัด แต่จริงแล้วพี่ก็เห็นไม่ถนัด                               ลองไปจัดจับดูจะรู้ความ

         รีบตะบึ่งตะบันกลับมาคลองโคลน      ช่างไกลโพ้นใกล้มืดไกลความหวังถ้าวันนี้เราจะแห้วเสียแล้วมั๊ง                           แต่ก็ยังจะต้องไปให้มันชัวร์  ถ้าไม่มีจะได้รู้แน่แท้ซ่ะ                                 แล้วเราจะได้เลิกห่วงหายสงสัยไม่งั้นตัวเราเองคงขัดใจ                                 มันมีไม๊เราไม่ได้พิสูจน์จริง

          ถึงบางโคลนอีกครั้งหลังติดเบาะ        แทบจะเหาะขับมาเร็วกลัวมืดก่อนถึงที่หมายลุยช้อนหาอย่างรีบร้อน                     ถ้ามืดก่อนอดจับปลาจะคาใจที่หมายนี่เป็นคูโคลนโจนข้ามได้                      คูไม่ใหญ่มีหญ้าขึ้นอยู่ริมฝั่ง  ที่เป็นโคลนปูก้ามดาบเจาะรูรัง                        เห็นแทบคลั่งอย่างงี้น้ำเค็มชัวร์จับตั้งนานก็ได้ แต่ปลาหัวกั่ว                            และก็ตัวอ่อนแมลงปอมากหน้าอีกข้าวสาร melastigma                               เราก็พากันคอตกงกเงิ้นไป

           ถามลุงป้าพี่สาว และเด็กน้อย                ผมจะง่อยแล้วครับช่วยแจ้งไขผม และ เพื่อนมาคลองโคลน เพราะสนใจ             ในปลากัดสีเขียวตัวเรียวยาวถ้าเคยเห็นช่วยบอกอย่าหลอกเล่น                  ผมอยากเห็นอยากพิสูจน์ให้รู้แน่อยากจะรู้ความจริงที่เที่ยงแท้                      ว่าปลากัดหรือจะแน่ข้ามแม่กลอง

           แถวนี้มี แต่ปลาหัวกั่วนะน้อง                  เจ้าได้ลองจับแล้วมิใช่หรือแถวนี้น้ำมันเค็มไปมี แต่เกลือ                      แล้วปลากัดมันจะเหลือได้อย่างไรมองออกไปก็เห็นจริงตามเขาว่า                        มีมันนากุ้งชัดชัดหายสงสัยยอมแล้วครับวันนี้จำต้องไป                             จรไลกลับกรุงมุ่งทำงาน

           ผมว่านะไหนไหนเรามาแล้ว                  เราก็แห้วปลากัดแล้วนะพี่   กินก๊วยเตี๋ยวปลาคลองโคลนกันสักที                  มาที่นี่กินของดีที่โด่งดัง เลี้ยวชะวับเข้าร้านที่ลานจอด                      มองตลอดปิดแล้วหว่ะซวยฉิบเป๋งวันนี้โชคไม่เข้าข้างพวกเราเอง                         พี่นั่นเกรงว่าเราคงต้องเลิกลาแล้วกลับรถมุ่งหน้าสู่นครใหญ่                      มองออกไปเห็นป้ายร้านก๊วยเตี๋ยวมีสาขาหลายแห่งนะใช่ที่เดียว                          แล้วจึงเลี้ยวตามป้ายสบายเรา

           ร้านนี้ยังเปิดครับรับลูกค้า                ลูกชิ้นปลาแสนอร่อยคอยท่านอยู่เราสั่งเล็กน้ำทุกอย่าง เพราะอยากรู้                    ต้องคอยดูว่าทุกอย่างมีอะไรก๊วยเตี๋ยวมาน่ากินน้ำลายสอ                        ปลาลวกรอวางเรียงเคียงชิ้นหมึก และลูกชิ้นมีสองลูกอยู่ลึกลึก                     แถมยังคลึกคลาคล่ำกระเทียมเจียวมองดูแล้วเราเห็นช้างตัวเท่าหมู                      อันตัวตูแสนหิวเหนื่อยหนักหนาไอ้น้องเจ้าเอาของลวกมาอีกนา                      สักจานน่าจะพอดีให้พี่กิน น้ำจิ้มนั้นแสนอร่อยเต้าเจี้ยวพริก                         ลิ้นระริกเผ็ดพอดีอร่อยมาก  เส้นก็รวกมาเหนียวพอดีปาก                      แถมยังมากด้วยคึ่นช่าย และขิงซอยท้องนั่นอิ่มก๊วยเตี๋ยวปลา และแห้วเค็ม                เราก็เต็มใจจะกลับรับสภาพ   ที่คลองโคลนไร้ปลากัดไม่ประหลาด             อย่าน้อยเราไม่ประมาทพิสูจน์จริง

          อันเรื่องนี้เห็นทีต้องจบแล้ว                  เราจะแจวไปนอนพักมั่งดีกว่าภารกิจสำรวจถิ่นยังไม่เลิกลา                          เราจะมาเล่าอีกรอบถ้าชอบกัน

นิราศคลองโคลน บทนี้ร่ายต่อโดย อ. ชัยวุฒิ ครับ

อันคลองโคลนนั่นหนาแหล่งกะปิ      ชิมดูสิเอร็ดอร่อยเหลือ

ถิ่นคลองโคลน แต่ก่อนมาแหล่งนาเกลือ      ถ้าไม่เชื่อก็ชิมน้ำในคลองดู

กดทะเลชาวบ้านเรียกปลากดเหลือง      ตัวเขื่องเขื่องเข้าเครื่องแกงไม่อดสู

ทั้งแกงส้มผัดฉ่าน่าลองดู      รสเชิดชูโอชาชิวหาเพลิน

ชื่อสกุลนั้นหนาว่า Arius    ว่ายเบียดเสียดแย่งอาหารไม่มีเขิน

caelatus speciesนี้ไม่เกิน     ดูเพลิดเพลินเหล่าปลากดทะเล

อีกชนิดนั้นหนาปลาเข็มใหญ่      ว่ายเร็วไวผิวน้ำไม่หันเห

สกุลTylosaurusไม่ลังเล      speciesเท่เท่ไม่กล้าเดา

Scatophagusปลาเสือดาว      ดูพรายพราวเต็มคลองข้างข้างเสา

ชื่อargus speciesดีไม่เบา      โอ้ว่าเจ้าเสือดาวพราวเต็มคลอง

รูปสองรูปสุดท้ายของท้ายสุด      คนดึงยุดระหว่างกลางไม้ปักสอง

คือโพงพางชาวบ้านดักตามคลอง      ปลาลอยล่องเต็มตามยามน้ำลง

โอ้แม่กลองคราวนี้น้องนณณ์พลาดท่า      หาแหล่งปลาน้ำจืด แต่พลัดหลง

ช้อนปลากัดในน้ำเค็มคงต้องปลง      พี่ขอส่งใจด้วยช่วยน้องนณณ์

ขอเชิญแสดงความคิดเห็นเกี่ยวกับเรื่องนี้ได้ที่ กระทู้นี้ครับ

more survey ...