รูปปลากรอบ

Gambusia affinis  ปลากินยุง

ตัวผู้

ตัวเมีย

Poecilia latipinna ปลาสอด

จาก wikipedia

ระวังสั่งเพาะ ซัคเกอร์ กินตะไคร่น้ำตามท้องถนน น๊ะครับ 

ข้อจำกัดปลาไทยก็คือ มันไม่ทนน้ำเน่า โตและแพร่พันธุ์ช้า มีความเฉพาะตัวของคุณสมบัติน้ำมากกว่าพวก IAS

ดู link นี่
http://www.issg.org/database/species/ecology.asp?si=126&fr=1&sts=&lang=EN

เออ ท่านลูกทุ่งบอกมาผมก็คิดหัวแทบแตกเลยปลาไรหว๊า ปลานิลตัวเล็กถ้าน้ำลดก็เป็นปลาหยื่อไง เอ แล้วถ้าปลานอกอ่ะเป็นปลาเหยื่อยไม่ได้หรือไง เอาแล้วตูคิดจนกระบาลป่วยอีกแล้ว เออปลาไรหว๊าออกลูกเร็ว น้ำเสียตูข้าก็อยู่ได้มีลูกเป็นคอกอีกตั่งหาก เออมีลูกเป็นคอก ปลาช่อนไง ลูกคอก แต่คิดแลดูเหมือนจะโดนฉมวกอ่ะไปน้ำขุ่นๆ โอ้ย กริมเถอะพี่ท่าน กระดี่ก็ได้ เพาะเยอะตายเยอะก็ไม่เป็นไรถ้ารอดก็เป็นอาหารได้ โอ้ยขอตัวไปอัดพาราซะสองเม็ดก่อน เดี๋ยวนึกได้แล้วจะบอกนะ มึนทึบ

ลูกสลิดแพงนะท่านตัวละเกือบหลึ๋ง(รัดบาน)เขาจะเอาหรือเปล่า หมอไทยนี่ยังไม่มีราคายังหาข้อมูลไม่เจอเพราะคนเพาะเลี้ยงน้อยด้วย

สำหรับผม เอาประสบการณ์วัยเด็กที่ได้อยู่กับน้ำท่วมบ้าน เกือบจะเรียกได้ว่าบ่อยครั้งเพราะ บ้านอยู่นอกแนวคันกั้นน้ำริมแม่น้ำเจ้าพระยา (บางลำพูล่าง คลองสาน) เจอมาทั้งน้ำท่วมขังจนมีสีดำส่งกลิ่นเหม็น หรือ พวกน้ำท่วมประเภทน้ำขึ้นลงตามอิทธิพลน้ำทะเล ปลาที่เจอบ่อยๆ ที่จับเล่น เสมอๆ ก็ปลาหมอ ปลากระดี่ ปลาสลิดตัวเล็กๆ รวมทั้งปลากั๊ง และ ปลาไหล นี่หล่ะครับ มันจะขึ้นมากับท่อระบายน้ำ หัวตะกั่วหรือซิวข้าวสารไม่ทนทานน้ำเน่าท่วมขังนะครับ เพราะไม่เคยเห็นเจ้าพวกนี้สักทีตอนที่น้ำท่วม นอกจากนี้ตอนเรียนมัธยมใกล้กระทรวงศึกษา คลองผดุงกรุงเกษมนี่น้ำดำและเหมือนแค่ไหน ก็มี เจ้าปลาหมอ ปลากระดี่ ปลาสลิด อยู่ รวมทั้ง Gambusia ด้วยนะครับ

ตั้งแต่รับทราบเรื่องนี้มา ก็นึกถึง ปลาหมอ กับ ปลาสลิด เป็นอันดับแรก เนื่องจากประสบการณ์ข้างต้น เพราะ ปลาเหล่านี้ ยังไรก็ดีเป็นปลาพื้นเมือง หน่อยงานรัฐหรือฟาร์ฺมเอกชน มีศักยภาพในการผลิตได้จำนวนมากๆ ครับ หลังน้ำลดยังเป็นแหล่งอาหารและรายได้ให้กับชาวบ้านได้อีกทอดหนึ่ง

นี่แหล่ะครับ คือสิ่งที่อยากอ่าน ขอบคุณครับ

จากการสังเกตไม่ใช่การทดลอง ผมปล่อยปลาป่อง ลงในอ่างขนาด 2 เมตร X 50 cm. กับเจ้าลูกปลาหมอ เจ้าปลาหมอ กินลูกน้ำหมดอย่างรวดเร็วกว่าปลาป่องมากนักครับ

น้ำเน่าเสียในกรุงเทพ ผมก็เห็นปลาหมอกับปลากระดี่สามารถอยู่ได้ในระดับน้ำที่มีมลภาวะ เท่าๆ กันนะครับ (ในร่องน้ำในมหาวิทยาลัยเกษตรและบรรดาคลองที่มีน้ำดำๆ ในกรุงเทพฯ)

สำหรับการเจริญพันธุ์เจ้าปลาป่องคงจะมีความสามารถเช่นนั้นจริง ทั้งในช่วงน้ำท่วมหรือหลังจากนั้น แต่มันก็เหมือนดาบสองคมนะครับ

ที่สำคัญคนไทยเรามักรู้จักปลาไทยจากหนังสือและตำรามากกว่าที่จะลองศึกษาและเรียนรู้จากพวกมันอย่างแท้จริง

ผมว่าเราลองกลับไปมองที่ทรายอะเบทดีกว่าไหมครับ แล้วบอกหรือแจ้งใ้ห้เจ้าของความคิดที่จะปล่อยปลาไปกินลูกน้ำว่ามันไม่ใช้ไม่ได้อ่ะ ทรายอะเบทดีกว่าไหม ใช้ได้ง่ายกว่า น้ำไหลแรงยุงมันก็อยู่ไม่ได้เหมือนกัน น้ำนิ่งก็ทรายอะเบท น้ำไหลก็ปล่อยให้มันไปก่อน น้ำเน่าก็ทนๆกันหน่อยละกันหรือปั๊มอากาศให้มากหน่อย (วันเพ็ญเดือนสิบสอง น้ำก็นองทั่วประเทศ) เฮฮาไว้ แม้ทั้งน้ำตาก็เหอะ ช่วยๆกันแล้วมันก็จะผ่านไปได้ด้วยดี ผมเข้าใจเรื่องกลิ่นของน้ำเน่าว่ามันบั่นทอนสุขภาพกาย สุขภาพจิต แต่ที่ถกกันมายกตัวอย่างมา มันน่าจะต้องทำใจแหละครับ