มล จันทร์ลา มากับภาพอันหดหู่(หัวใจ)
เขียนโดย มล จันทร์ลา Authenticated user เมื่อ 10 สิงหาคม 2553
เสียงปืนที่ดังลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน
ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา
โทษใดจึงประหาร ศาลไหนพิพากษา หากลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม
ชีวิตใคร ใครก็รัก ท่านประจักษ์หรือไม่ โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร์ก็เหมือนกัน
(สืบ นาคะสเถียร)
Comments
ความเห็นที่ 1
เห็นแล้ว นึกถึง เพลง ลิงทะโมน ของ น้าหมู พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ
ขึ้นมาทันทีเลยครับ
ความเห็นที่ 2
โธ่เว๊ย......จะทำยังไงดีกะไอ้พวก......ย นี้ดี มลจันทร์ลาถ่ายภาพแล้วน้ำตาตกในครับ มันจุกในอกไม่รู้จะระบายยังไงดี
ความเห็นที่ 3
มันก็มีกฏหมายจัดการอยู่แล้วนี้ครับพี่มล
แต่ก็อย่างว่าหละ พูดยาก อะไรต่อมิอะไรหลายๆ อย่าง (อย่างที่รู้ๆ กัน) ฮ้อยย...เห็นแล้วสงสาร
ความเห็นที่ 4
นึกว่าภาพใครมากุ๊กกิ๊กกับน้องฮักซะอีก
ความเห็นที่ 4.1
อันนี้ไม่ต้องห่วงครับ น้องฮักเยอะ ยังกะลูกเป็ดที่ขังไว้ในสุ่มครับ เดี๋ยวจะแจกใบสมัครเข้าชมรมนะครับ ถ้าใครสนใจ
ความเห็นที่ 4.1.1
กิ้วๆๆๆๆๆ แล้วน้องฮักคนไหนหนอที่ทำให้ท่านประธานฯ หยุดบุหรี่แบบหักดิบ!
ความเห็นที่ 5
ลูกชะนีมือขาวกับซากค่าง... เจอที่ด่านตรวจเหรอท่าน
ความเห็นที่ 5.1
รู้ข่าวแล้วตั้งด่านดักจับ (กลางคืน) แต่พวกมันก็รู้ตัว หลบไปอีกเส้นทางหนึ่ง ก็เลยต้องประสานกับด่านทหารให้ดักจับ จนท.ป่าไม้เองก็เอารถตาม ได้ผู้ต้องหา 2 คน รถยนต์ 1 คัน ผู้ต้องหาเป็นคนจังหวัดกระบี่เปิดร้านขายอาหารอยู่กระบี่ครับ
ความเห็นที่ 6
เห็นภาพแล้วก็พูดไม่ออกครับ ได้แต่ถอนหายใจ...
ความเห็นที่ 7
จิ๊ดๆๆ มันน่าเจ็บใจ
ความเห็นที่ 8
ถือโอกาสนอกเรื่องหน่อย หมอก๊ง พี่มล ผมฝากหนังสือลงไปให้กับคณะน้องพรุฯคนละเล่มนะครับ
ความเห็นที่ 8.1
แล้วจะถึงหรือขอรับ หรือว่าให้มาฝากกระผมอีกทอดนึง
อ้อ..นณณ์ ไอ่เรื่องนักวิจัยตุ๊กกายน่ะ ที่ระนองไม่เห็นส่งมาสักเล่ม ยังไงฝากสอยแถวๆนั้นไว้ให้ด้วยนะขอรับ
ความเห็นที่ 8.2
ขอบคุณครับ นณณ์ ถ้าพรุแวะระนองก็ฝากไว้ที่บ้านน๊อตได้ ผมเข้าระนองจะแวะไปเอาหรือไม่ก็น๊อตผ่านไปผ่านมาแถวนาคาบ่อยครับ นี่ไฟฉายของตุ้ยที่ฝากเอาไว้ก็ยังไม่มีโอกาสไปเอาเลยครับ
ความเห็นที่ 8.3
ขอบคุณคร๊าบ จะตั้งตาคอย
ความเห็นที่ 9
ทำไม..มนุษย์...ถึงยังคิดไม่ได้...??
สัตว์เลี้ยง...ที่นำมาเลี้ยงสำหรับกิน...ใช้งาน...หรือเป็นเพื่อนก็น่าจะเพียงพออยู่แล้วนี่นา..??
ความเห็นที่ 10
ถ้าไม่มีคนกิน ก็คงไม่มีคนโลภลำบากไปหา ไปเสี่ยงมาหรอก
ความเห็นที่ 11
พูดไม่ออก บัดซบจริงๆ
ความเห็นที่ 12
คำกลอนลึกซึ้งกินใจมากครับ
จำได้ว่าหลายปีก่อนโชคดีไปเก็บหนังสือจากร้านขายหนังสือเก่ามาได้เล่มนึง
รู้สึกชื่อ ครอบครัวเดียวกัน รวบรวมงานเขียนของคุณสืบ นาคะเสถียรเอาไว้
เดี๋ยวจะไปรื้อหาถ้าเจอจะโพสให้อ่านกันครับ
ความเห็นที่ 13
ได้แต่ถอดใจ เห็นภาพละ ยังคิดเลยแค่เราทานน้องหมู น้องไก่ เพื่อต่อชีวิตเรา เราก็แย่แล้ว เรายังไปเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่นอีก อยากรู้จังถ้าลองโดนคนอื่นกินจะเป็นไง แค่ เนื้อหู เนือ้ไก่ เนื้อวัวก็มีให้ทานเยอะแล้ว ยังจะชอบทานของแปลกอีก