มล จันทร์ลา มากับภาพอันหดหู่(หัวใจ)

เสียงปืนที่ดังลั่น ตัวแม่นั้นต้องสิ้นใจ ลูกน้อยที่กอดไว้ กระดอนไปเพราะแรงปืน

ฝืนใจเข้ากอดแม่ หวังแก้ให้แม่ฟื้น แม่จ๋าเพราะเสียงปืน จึงไม่คืนชีวิตมา

โทษใดจึงประหาร ศาลไหนพิพากษา หากลูกท่านเป็นสัตว์ป่า ใครเข่นฆ่าท่านยอมไหม

ชีวิตใคร ใครก็รัก ท่านประจักษ์หรือไม่ โปรดเถิดจงเห็นใจ สัตว์ป่าไซร์ก็เหมือนกัน

                                                                      (สืบ นาคะสเถียร)

Comments

ความเห็นที่ 1

เห็นแล้ว นึกถึง เพลง ลิงทะโมน ของ น้าหมู พงษ์เทพ กระโดนชำนาญ

ขึ้นมาทันทีเลยครับ

ความเห็นที่ 2

โธ่เว๊ย......จะทำยังไงดีกะไอ้พวก......ย นี้ดี มลจันทร์ลาถ่ายภาพแล้วน้ำตาตกในครับ มันจุกในอกไม่รู้จะระบายยังไงดี

DSC_0018 (Medium).JPG

ความเห็นที่ 3

มันก็มีกฏหมายจัดการอยู่แล้วนี้ครับพี่มล 

แต่ก็อย่างว่าหละ พูดยาก อะไรต่อมิอะไรหลายๆ อย่าง (อย่างที่รู้ๆ กัน) ฮ้อยย...เห็นแล้วสงสาร

ความเห็นที่ 4

นึกว่าภาพใครมากุ๊กกิ๊กกับน้องฮักซะอีก

ความเห็นที่ 4.1

อันนี้ไม่ต้องห่วงครับ น้องฮักเยอะ ยังกะลูกเป็ดที่ขังไว้ในสุ่มครับ เดี๋ยวจะแจกใบสมัครเข้าชมรมนะครับ ถ้าใครสนใจ

ความเห็นที่ 4.1.1

กิ้วๆๆๆๆๆ แล้วน้องฮักคนไหนหนอที่ทำให้ท่านประธานฯ หยุดบุหรี่แบบหักดิบ!

ความเห็นที่ 5

ลูกชะนีมือขาวกับซากค่าง... เจอที่ด่านตรวจเหรอท่าน
 

ความเห็นที่ 5.1

รู้ข่าวแล้วตั้งด่านดักจับ  (กลางคืน)  แต่พวกมันก็รู้ตัว หลบไปอีกเส้นทางหนึ่ง ก็เลยต้องประสานกับด่านทหารให้ดักจับ จนท.ป่าไม้เองก็เอารถตาม ได้ผู้ต้องหา 2 คน รถยนต์  1  คัน ผู้ต้องหาเป็นคนจังหวัดกระบี่เปิดร้านขายอาหารอยู่กระบี่ครับ 

ความเห็นที่ 6

เห็นภาพแล้วก็พูดไม่ออกครับ ได้แต่ถอนหายใจ...

ความเห็นที่ 7

จิ๊ดๆๆ มันน่าเจ็บใจ

ความเห็นที่ 8

ถือโอกาสนอกเรื่องหน่อย หมอก๊ง พี่มล ผมฝากหนังสือลงไปให้กับคณะน้องพรุฯคนละเล่มนะครับ 

ความเห็นที่ 8.1

แล้วจะถึงหรือขอรับ หรือว่าให้มาฝากกระผมอีกทอดนึง

 

อ้อ..นณณ์ ไอ่เรื่องนักวิจัยตุ๊กกายน่ะ ที่ระนองไม่เห็นส่งมาสักเล่ม ยังไงฝากสอยแถวๆนั้นไว้ให้ด้วยนะขอรับ

ความเห็นที่ 8.2

ขอบคุณครับ นณณ์ ถ้าพรุแวะระนองก็ฝากไว้ที่บ้านน๊อตได้ ผมเข้าระนองจะแวะไปเอาหรือไม่ก็น๊อตผ่านไปผ่านมาแถวนาคาบ่อยครับ นี่ไฟฉายของตุ้ยที่ฝากเอาไว้ก็ยังไม่มีโอกาสไปเอาเลยครับ

ความเห็นที่ 8.3

ขอบคุณคร๊าบ จะตั้งตาคอย

ความเห็นที่ 9

ทำไม..มนุษย์...ถึงยังคิดไม่ได้...??

สัตว์เลี้ยง...ที่นำมาเลี้ยงสำหรับกิน...ใช้งาน...หรือเป็นเพื่อนก็น่าจะเพียงพออยู่แล้วนี่นา..??

ความเห็นที่ 10

ถ้าไม่มีคนกิน ก็คงไม่มีคนโลภลำบากไปหา ไปเสี่ยงมาหรอก angry

ความเห็นที่ 11

พูดไม่ออก บัดซบจริงๆ

ความเห็นที่ 12

 

คำกลอนลึกซึ้งกินใจมากครับ

จำได้ว่าหลายปีก่อนโชคดีไปเก็บหนังสือจากร้านขายหนังสือเก่ามาได้เล่มนึง

รู้สึกชื่อ ครอบครัวเดียวกัน รวบรวมงานเขียนของคุณสืบ นาคะเสถียรเอาไว้

เดี๋ยวจะไปรื้อหาถ้าเจอจะโพสให้อ่านกันครับ

ความเห็นที่ 13

ได้แต่ถอดใจ เห็นภาพละ ยังคิดเลยแค่เราทานน้องหมู น้องไก่ เพื่อต่อชีวิตเรา เราก็แย่แล้ว เรายังไปเบียดเบียนชีวิตสัตว์อื่นอีก อยากรู้จังถ้าลองโดนคนอื่นกินจะเป็นไง แค่ เนื้อหู เนือ้ไก่ เนื้อวัวก็มีให้ทานเยอะแล้ว ยังจะชอบทานของแปลกอีก