แมง-แมลง เลือดชิด (?)

การศึกษา "แมงป่อง" หรือแม้แต่ "บึ้ง" ทารันทูล่า ในประเทศไทยมีคนศึกษาเป็นจำนวนน้อยมาก เมื่อเทียบกับต่างประเทศ ซึ่งมีผู้ศึกษามากกว่า ข้อมูลส่วนใหญ่เป็นภาษาต่างประเทศ ของต่างประเทศทั้งนั้น...
ในกรณีที่มีกลุ่มเลี้ยง ในประเทศไทยนั้น แมงป่องช้าง และแมงป่องหลายชนิดที่พบในประเทศไทย คงไม่มีปัญหาเรื่องการจัดหามากนัก เว้นแต่บางชนิดที่หายาก ขนาดต้องลงพื้นที่สำรวจด้วยตัวเอง ส่วนสายพันธุ์ต่างประเทศ บางสายพันธุ์ ถูกนำเ้ข้ามาเป็นระยะเวลานานแล้ว จึงมีผู้เพาะพันธุ์ในประเทศได้ และสามารถซื้อหากัน ในราคาที่ถูกกว่าได้ แต่ในอีกกรณีหนึ่ง ซึ่งเป็นแมงป่องที่ยังไม่มีผู้นำเข้ามา หรือ ไม่นิยมเลี้ยงกัน จึงไม่มีวางขายในตลาดทั่วไป หรือไม่มีเลย ทำให้จำเป็นต้องสั่งซื้อจากต่างประเทศ ทำให้ราคาค่างวดค่าขนส่ง สูงกว่าค่าตัวแมงป่องเสียอีก และความเสี่ยงที่จะถูกหลอกก็มีสูง...
ผมพยายามจะเลี้ยงแมงป่องเหล่านี้ สายพันธุ์เดียวกันไว้รวมกัน โดยปล่อยให้จิ้งหรีดเหยื่ออยู่ในกล่องเลี้ยงนั้นๆ เมื่อหิวจึงล่ากินเอง ช่วยลดความเสี่ยงที่จะเกิดการกินกันเองได้พอได้...
 
สรุปก็คือ เราไม่อาจสามารถเอาชนะธรรมชาติผู้สร้างสรรค์- ควบคุม ได้? ธรรมชาติกำหรดมาอย่างนี้ เหมือนมนุษย์ที่มีจารีต ไม่ให้เครือญาติสนิทใกล้ชิดกันในครอบครัว มาแต่งงานกันใช่มั้ยครับ?

แล้วเราจะสามารถผสมinbreedingไปได้กี่รุ่น แล้วจึงต้องเอาตัวใหม่มาเสริมยีนใหม่กันครับ?
อีกหน่อยนึง... ยิ่งผสมinbreeding มากรุ่น ความพิการ ไม่สมบูรณ์ สมประกอบ จะมีอัตราส่วนร้อยละสูงขึ้นใช่ไหมครับ?

ก็หมายความว่า ในที่เลี้ยง เราสามารถคัดเลือกตัวที่สมบูรณ์ในครอกเดียวกัน(พี่-น้อง) ผสมกันได้เรื่อยๆสินะครับ?
ขอบคุณครับ