,มล จันทร์ลา เมื่อคราไปภูเก็ต
เขียนโดย มล จันทร์ลา Authenticated user เมื่อ 27 พฤษภาคม 2554
เมื่อวันที่ 10 - 20 กว่า ๆ มีโอกาสได้ไปเที่ยว(ดื่ม)ภูเก็ต แบบว่าหมอก๊งให้ไปช่วยทำกิจกรรมให้ทีมงานของหมอก๊งดูเพราะเห็นว่าอนาคตท่านจะทำค่ายฯแต่ ลูกทีมของท่านยังไม่มีประสบการณ์เลย วางแผนเอาไว้าว่า วันที่ 11 จะซักซ้อมความเข้าใจในกิจกรรม วันที่ 12 - 13 ไปนำเสนอที่โรงเรียนแถวใกล้ ๆ วันที่ 14..........จะนำกิจกรรมมาใช้กับอาสาต่างชาติ แต่ผิดแผน โรงเรียนเลื่อนวันเปิด เลยนอนกินเบียรเล่น และก็บังเอิญทีมงานของ ตาน๊อต ลงไปเดินป่าที่เขาพระแทว เลยกลายเป็นขี้เมาวงใหญ่ขึ้นมาทันที
Comments
ความเห็นที่ 1
ความเห็นที่ 2
ความเห็นที่ 3
ความเห็นที่ 4
ความเห็นที่ 5
ความเห็นที่ 6
ความเห็นที่ 7
ความเห็นที่ 8
ความเห็นที่ 9
ความเห็นที่ 10
ความเห็นที่ 11
ความเห็นที่ 12
ความเห็นที่ 13
กิจกรรมบทบาทสมมุติ
ความเห็นที่ 14
ความเห็นที่ 15
ความเห็นที่ 16
ความเห็นที่ 17
ความเห็นที่ 17.1
ความเห็นที่ 18
ความเห็นที่ 18.1
ความเห็นที่ 18.2
ความเห็นที่ 19
ความเห็นที่ 20
เหตุเกิด ณ "Social House" ปกติจะไม่ค่อยมีที่นั่ง โดยเฉพาะตอนค่ำคืนและประชุมแทบจะต่อยกัน แต่ชื่อสถานที่มันบอกให้กลมเกลียว เลยมักจบอย่างชื่นมื่น
ภาพนี้... ชะนีถีบกันแบบรักใคร่นี้ เอามาจากแผ่นพับของป๋าบลอคฯ มหิดล... ปรมาจารย์ด้านนี้ กระผมไม่ได้เจอตัวเป็นๆ ท่านนานแล้ว...ตอนที่ป้ายต้องทำอย่างรึบเร่ง จึงต้องยืมท่านมาก่อน ...คิดถึงจัง.... พูดตรง..นักเลง
ความเห็นที่ 21
กระผมยกมาให้กับมือ โดยที่ห้ามรินไม่ตรงแก้ว ห้ามแกล้งเดินล้มพร้อมขวดแล้วทำหก ห้ามเดินชนโต๊ะล้มเทกระจาด (เบียร์หก แตกหักเสียหาย) ... สรุปคือต้องกินให้หมด ห้ามตกหล่นหายสกหยด... และวันต่อมาต้องกลับก่อนเที่ยง
"ฮ่าๆๆๆ สบายมาก พวกสูแพ้แน่"
แต่ตกดึกก็อยู่ในสภาพนี้
ความเห็นที่ 22
ความเห็นที่ 23
ความเห็นที่ 24
ความเห็นที่ 25
เฮ้ย! บักนี่ บ่ต้อง แต่ที่เจิ่งตามพื้นคือเบียร์ แล้วบนโต๊ะ ก็ไม่หมด... ตื่นเช้ามายังมั่นใจว่าเป็นผู้ชนะ ฮ่าๆๆๆๆ แบบนี้ต้องท้าสาบานกันหละ...
เมื่อเย็นศิษย์เอกชื่อโรจน์ ออกไปซื้อของกินในชุมชุนแถวนี้ เด็ก ป.สี่ ยังถามหาพี่มล... เสน่ห์แรงจิ้งนะท่าน
ความเห็นที่ 26
ความเห็นที่ 27
อันนี้ข้าน้อยไม่ขอกล่าวว่าสถานะการเป็นอย่างไร พ่อแม่พี่น้อง ก็คงเห็นสภาพของท่านมลจันทร์ว่าเป็นเช่น พอดีวันั้นท่านเมาหนักมาก แล้วจะแสดงPowerแค่นี้ไม่พอ เลยขออีกขอ4ขวด นานๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆนานที ที่Dr.Tum จะเดิมพันข้างหมูน้อยสักที กิติกาว่าท่าน มลต้องกินหมดก่อนกลับ ระนอง พอตอนท่านตื่นขึ้นมา ท่านหัวเราะดั่งลั่น มึงไม่น่ามาเดิมพันกลับกูเลยอย่างไรมึงแพ้กูวันยังค่ำ แต่หารู้ไหมว่าท่านนะแพ้ รู้ปมันฟ้อง
ความเห็นที่ 28
ความเห็นที่ 29
น่าสนุกมมาก .. ไว้รอบหน้าไปหลังแป กันนะ