ผมนาย "วัวแดง" คุณรู้จักไหม?

เรื่องโดย นายทอม

สื่อธรรมชาติออนไลน์ วันนี้ รับหน้าที่พาคุณไปรู้จักชีวิตในป่ากันอีกเช่นเคย "อะ แฮ่ม" วันนี้ผมวัวแดงหนุ่มขอสวัสดีท่านผู้อ่านทุกคน วันนี้ต้องว่าวกันซื่อๆ พูดกันตรงๆ แนะนำกันเอง เพราะนายทอมไม่รู้หายเข้าป่าไหนไปเสียแล้ว พอมาถึงคราต้องแนะนำให้พวกคุณรู้จักกับพวกเรา ผมก็เลยต้องขันอาสาออกสื่อเอง ไม่งั้นหากรอนายทอม เราคงไม่ได้รู้จักกันสักที เดาว่า เขาน่าจะไปหลงเหล้าป่าอยู่ที่ไหนสักแห่ง!

เริ่มต้นก่อนอื่น ต้องบอกกับคุณผู้อ่านว่า เรากับน้องวัวหรือโคที่เลี้ยงเป็นปศุสัตว์ตามบ้าน มีความใกล้ชิดกัน หมายถึงทั้งหน้าตา รูปร่างคล้ายกัน เพียงแต่พวกเราเป็นวัวป่า อาศัยหากินอยู่ในป่า ตัวผมเองนั้น พอออกจากท้องแม่ โตเป็นเด็กเล็ก ก็มีสีน้ำตาล ไม่ต่างจากลูกวัวเลี้ยง จำได้ว่า อาศัยอยู่ในฝูงที่มีคุณแม่และก็น้าๆ และพี่สาวอีกหลายตัว ราว 10-15 ตัวเห็นจะได้ เอาชัวร์ไม่ได้หรอกครับ ก็ตอนนั้น ผมยังนับเลขไม่เป็นนี่น่า แต่ส่วนใหญ่แต่ละฝูงก็มีจำนวนสมาชิกประมาณนี้ โดยมีคุณยายเป็นผู้นำฝูง พูดไปจะหาว่าคุยหรือยกยอยายตัวเอง ยายของผมเก่งที่ซู้ด! ยายจะจดจำเส้นทางเดินที่จะพาพวกเราไปยังแหล่งอาหาร อย่างแหล่งหญ้า แหล่งน้ำซับหรือโป่งดิน ซึ่งโป่งดินนี่ ทีแรกผมก็จะสงสัย ว่าเราเป็นวัวกินพืชกินหญ้า แล้วเรามากินดินนี่ ไปทำไมกัน?

แม่ผมบอกไว้ว่า "เราเป็นสัตว์กินพืชจ้ะลูก เราต้องกินดินโป่งนี้เสริมด้วย เพราะดินพวกนี้มีแร่ธาตุที่ในพืชไม่มี แต่ร่างกายเราต้องการไงจ้ะ" อย่างเช่น ธาตุ? เออ..เออ ใช่แล้ว แคลเซียม กว่านึกออก ติดอยู่ที่ปลายลิ้นเสียตั้งนาน คุณน้าผมเคยบอกไว้ "กินดินโป่งนี่ กระดูกหลานน้าจะได้แข็งแรงไงล่ะ"

ท่านผู้อ่านอาจสงสัย เอ้ ฝูงของผมมีแต่แม่ ยาย น้า พี่สาว ไม่มีตัวผู้บางเลยเหรอ? แล้วคุณพ่อ คุณพี่ คุณอา คุณลุง ไปอยู่ไหนกันหมด ผมก็เคยสงสัย ถามเรื่องนี้เอากับพี่สาวที่เล่นด้วยกัน เธอก็ส่ายหัว บอกก็อยากรู้เหมือนกันกับผม เคยลองถามแม่ผมอยู่หลายที แม่ก็พาเปลี่ยนเรื่องไม่ยอมตอบคำถามผมสักที แต่ผมยังไม่ยอมแพ้ง่ายๆ เลยเอาเรื่องนี้ไปถามคุณยาย คุณยายมองหน้าผมด้วยแววตาเอ็นดู ก่อนจะเรียกผมเข้าไปใกล้ๆ ยายบอกว่า "เห็นว่าหลานยาย โตจะเข้าปีที่สองแล้ว อีกไม่นาน แม่เจ้าก็ต้องถึงเวลาทำใจไล่เจ้าออกจากฝูง" ไล่ออกจากฝูง!! ผมทวนคำนั้น ดังก้องโดยแทบไม่รู้ตัว ภาพของตัวเองใช้ชีวิตหากินในป่าตามลำพังวนเวียนปรากฏอยู่ในหัว

"มันเป็นวิถีของพวกเรา" ยายรีบอธิบายให้ผมเข้าใจ "เป็นความอยู่รอด หากเจ้ายังอยู่ในฝูงต่อไปเรื่อยๆ จนหนุ่ม และพร้อมที่จะมีความรัก พร้อมผสมพันธุ์ แน่นอนว่า เจ้าสาวของเจ้า อาจเป็นพี่ของเจ้า หรือใครในฝูงนี้ ถ้าเรายอมปล่อยให้เป็นอย่างนั้้น ต่อไปอีกไม่นานเราอาจสิ้นเผ่าพันธุ์ได้น่ะหลาน เพราะ หากเราผสมกันเองในหมู่เครือญาติ ลูกของเจ้าที่ออกมาจะไม่แข็งแรง พิการ แน่นอน เขาย่อมไม่สามารถเอาตัวรอดในธรรมชาติได้"

ถึงเวลานี้ ผมอายุได้สามปีแล้ว แยกตัวจากฝูงเดิม ออกมาหากินลำพัง เป็นวัวแดงโทน ร่างกายหนุ่มกำยำ กล้ามเนื้อสมสัดส่วนกระชับ เขาโค้งงามได้รูป นี่ถ้าสังคมสัตว์ป่า มีประกวด เดอะสตาร์ คุณเอ่ย ผมอาจเป็นซุปเปอร์สตาร์ดวงใหม่ก็ได้

พูดไปพูดมา คอเริ่มแห้ง ท้องเริ่มร้อง ผมเริ่มหิวเสียแล้วสิ แต่จะให้ผมซัดบุฟเฟ่ต์หมูกระทะหรืออาหารซีฟู้ดกุ้งสด แล้วตบท้ายด้วยเบียร์ให้เรอดัง เอิ้ก อ้าก แบบพวกคุณไม่ได้หรอก วัวแดงอย่างเราหากินพวกใบพืชทั้งที่เป็นกล้าไม้ ไม้พุ่ม ลูกไม้ป่า รวมถึงหญ้าด้วย แน่นอนเลยอันนี้ เกิดเป็นวัวก็ย่อมชอบกินหญ้าอ่อนเป็นธรรมดา ฮ่า ฮ่า ขนาดผู้ชายบางคนยังชอบเลย!

ดังนั้น ถ้าอยากเจอพวกผมแล้วล่ะก็ ลองมาด้อมๆ มองๆ แถวป่าเต็งรัง ป่าเบญจพรรณ หรือในป่าดิบแล้งก็อาจได้เจอกัน แต่ส่วนใหญ่แล้ว หากเจออะไรผิดปกติ พวกเราชาววัวแดง มีประสาทสัมผัสรับกลิ่นดีเยี่ยม อยู่แล้ว ก็จะพากันหนีก่อนภัยจะมาถึง โธ่! ก็ผมมันวัวป่า ศัตรูผู้ล่าอย่างหมาใน พี่เสือโคร่งขาใหญ่ ก็จ้องพวกผมตาเป็นมัน ก็เลยต้องระแวดระวังกันหน่อย หากยังอยากมีชีวิตไว้เจอวัวแดงสาวๆ

การอยู่การกินของเราเป็นการทำ 'หน้าที่' อย่างหนึ่งน่ะสิบอกให้ อ้าว คุณอย่าเพิ่งหน้านิ่วคิ้วชนกันอย่างนั้นสิ เดี๋ยวจะอธิบายให้ฟัง อย่างที่บอกคุณไปแล้วไงว่า พวกเรากินหญ้า ใบพืชหลายอย่าง ลองคิดให้ดี เราช่วยจัดการให้พื้นป่าไม่ทึบรกจนเกินไป นอกจากนี้ พื้นป่าบริเวณที่เรานอนพักสลับกับช่วงเวลาเดินหากิน ก็จะโล่งเตียน ทั้งสองอย่างนี้ เป็นผลพลอยได้จากกินการอยู่ของเหล่าวัวแดงอย่างเรา เมื่อพื้นป่ามีที่มีทางเหมาะสม พอลูกไม้ เมล็ดไม้ป่าตกลงมาก็พร้อมจะขึ้นเติบโตเป็นไม้ใหญ่ยังไงเล่า

ถ้าเจอะเจอกับพวกผมในป่า ทักทายเรียกชื่อกันได้ พวกผมนั้นมีลำตัวสีน้ำตาลแดง ยิ่งเข้าสู่วัยหนุ่มอย่างนี้ พร้อมหาเนื้อคู่สาวมาเคียงข้าง สีขนบนตัวยิ่งดูสดเป็นมัน นอกจากสีน้ำตาลแดง พวกเรามีขนสีขาวตั้งหัวเข่าลงไปจนถึงกีบตีนทั้งสี่ขา คล้ายสวมถุงเท้าหรือถุงกันทาก ที่ผมเคยเห็นนักวิจัยเขาใส่เวลาเดินตามศึกษาพวกผม  แต่อาจสับสนได้กับพวกเราตัวผู้ที่มีอายุสักหน่อย จะมีขนออกสีดำคล้ำ พาสับสนกับกระทิง วัวป่าอีกชนิด ที่มีขนตัวสีดำและใส่ถุงเท้ายาวเหมือนกัน แต่พวกเราชาววัวแดงจะมีวงก้นสีขาว จำให้ได้ล่ะครับ ได้ไม่เรียกชื่อผมผิดให้เสียเชิง บอกกันขนาดนี้ ยังทักผิด คงต้องน้อยใจกันบ้างแล้ว

ฟืด...ฟืด คุณได้กลิ่นนั้นไหม? อ๋อ ลืมไปมีแต่ผมเท่านั้น ที่จะรู้ได้ ไม่ไกลจากที่นี่ ผมได้กลิ่นสาวเจ้า ที่พร้อมรับการผสมพันธุ์จากผม พวกเธอจะเลือกพ่อหนุ่มที่แข็งแรงมีพละกำลัง ซึ่งนั้นย่อมรับประกันได้ว่า ลูกของเธอที่เกิดมาจะแข็งแรง

เอ๊ะ แต่นั่น! เสียงอะไร เหมือนมีใครตามผมมา ผมกระโจนตัววิ่งทะยานออกไปข้างหน้า พร้อมเสียงปืน!!!

ช้าไปเสียแล้ว เราคงมีโอกาสได้เจอได้คุยกันเพียงเท่านี้ครับ ท่านผู้อ่าน ฝากบอกนายทอมด้วย ว่าทำไมมนุษย์ถึงใจร้าย ไล่เข่นฆ่า เผ่าพันธุ์สัตว์ป่าพวกเรา เพียงเพื่อต้องการเขาโค้งโง้วของผมไปประทับฝาบ้านคฤหาสน์ของคุณเท่านั้นหรือ?